Τα μάτια της λύπης

Περπατούσα με αργά βήματα μα η σκέψη έτρεχε γρήγορα
σε σένα...εσύ κι εγώ, μόνοι πάνω στην γη και μετά πίσω, ακόμα πιο γρήγορα, σε μια πραγματικότητα που δεν μπόρεσα να αλλάξω ότι κι αν έκανα.
Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα, μα εσύ...εσύ είσαι από τους άλλους...που το πήραν σοβαρά.
Πόσες φορές δεν προσπάθησα να σε κάνω να δεις την ζωή πιο ανάλαφρα?
Μου φαίνεται σαν να ναι χτες που σου έλεγα...γέλα...γέλα πουλί μου, γέλα... μα σου ήταν τόσο δύσκολο να μου χαρίσεις έστω κι ένα χαμόγελο σου.
Σαν χρώμα που ονειρεύτηκα και πια δεν το θυμάμαι ....το χαμόγελο σου....
Οι θόρυβοι του δρόμου με επανέφεραν σε τάξη... το κόκκινο φεγγάρι έλιωνε στην θάλασσα και θαρρείς πως αυτό που ήθελε να κάνει, ήταν ένα κόκκινο λιμάνι, θλιμμένο κι αυτό σαν και σένα.
Το πλοίο των ονείρων μου με πάει σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχεται,
μου είπες κι έπνιξες την θλίψη σου μέσα σε θάλασσες τεκίλα και μου έδωσες να πιω κι εγώ από την δική σου θλίψη.
Ακόμα και τώρα με κερνάς από την θλίψη σου...απ αυτήν εχω μεθύσει και σήμερα κι όμως, θυμάμαι μια νύχτα είδα τα μάτια της λύπης να μου χαμογελάνε.
Και τι δεν θα έδινα για να σε ξαναδώ να γελάς,να γελάς και τα μάτια σου να γελούν κι αυτά
και να κλαίνε με δάκρυα χαράς.
Ακόμα σε θυμάμαι να μου γελάς κι αυτό με κρατάει...αυτό με κάνει να στέκομαι όρθιος δίπλα σου.
Ακόμα σ αγαπάω, μα εσύ, αρνείσαι με πείσμα να ζήσεις σαν παιδί κι ζωή, μας προσπερνά και χάνεται και παίρνει από μας κάθε τι ωραίο.
Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς μα εσύ το ξέρεις αυτό καλύτερα.
Υπάρχουν κι άλλοι τόσοι, για να λες υπομονή κι εσύ μου λες να μην βιάζομαι.
Όμως για μένα ειναι αργά να τρελαθώ και ειναι ακόμα πιο αργά, να κάνω υπομονή.
Θα περιμένω άλλες μέρες, μέρες σαν κι αυτές που στην αρχή ζήσαμε.
Θα περιμένω άλλες νύχτες...νύχτες σαν κι αυτές που η αγάπη κι έρωτας, πλημμύριζε την ζωή μας και η θλίψη σε κοίταγε με θυμό και ζήλια κρυφά,
να πεθαίνεις με τους ποιητές κάθε ηλιοβασίλεμα και τώρα εδώ, σε ξένη αυγή, να συνομιλείς με το φεγγάρι και να μου λες...νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και σκέπασε με, νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και παρηγόρησε με...

Οι στίχοι ειναι δανεισμένοι από τους αδελφούς Κατσιμίχα:

Νύχτωσε νύχτα νύχτωσε
Γέλα πουλί μου γέλα
Η μοναξιά του σχοινοβάτη
Το υπόγειο
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
Προσωπικές οπτασίες
Τα χίλια γράμματα
Γυμνή σκιά
Το καλοκαιράκι

Η πρώτη πρόσκληση έφτασε από την ceralex η δεύτερη από την Roadartist
Τους ευχαριστώ και τους δυο για την πρόσκληση που μου έκαναν να παίξω στο
Music Story και καλώ με την σειρά μου τους: marilia Βρασίδας ο κάφρος



Οι κανόνες είναι απλοί:
1. Διαλέγεις όσα τραγούδια θέλεις από έναν καλλιτέχνη, άντρα ή γυναίκα, έλληνα ή ξένο, οποιουδήποτε ρεπερτορίου.
2. Σκέφτεσαι μια μικρή ιστορία. 10-20 γραμμές είναι αρκετές, αλλά μέχρι όσο θες.
3. Εντάσσεις μες στην ιστορία σου στίχους από αυτά τα τραγούδια και τους επισημαίνεις ώστε να καταλαβαίνουμε ποιοι είναι.
4. Αν μπορείς συνοδεύεις την ανάρτησή σου με τους ανάλογους ήχους.

5. Καλείς κι άλλους να σου πουν τη δικιά τους Μουσική Ιστοριούλα.



-Κι άλλο μπλογκoπαίχνιδο ? (είπε η κουκουβάγια στον karaflokotsifa)
-Ναι...άλλα πιο δημιουργικό αυτή τη φορά ετσι?
-Ναι δεν λέω...άλλα τους ρωτάς τους άλλους αν θέλουν να παίξουν?
-Λες να μην θέλουν?
-Ξέρω κι εγώ? Τι να σου πω...θα δούμε.

-Ε...τότε τσίου!!!!

ΧΡΙΣΤΌΣ ΑΝΈΣΤΗ....

......ΧΡΙΣΤΌΣ ΑΝΈΣΤΗ ΦΊΛΟΙ ΜΟΥ


Χρόνια Πολλά Στους Εορτάζοντες Και

Σε Όλους μας.......Με Αγάπη Και

Ειρήνη

Καλή Ανάσταση

Όταν έφυγες....

....karaflokotsifa μου, είδα πως τα πλάσματα που σε αγαπούν ειναι περισσότερα από αυτά που νόμιζα πριν. Δεν σου κρύβω πως νόμιζα ότι πολλοί από τους φίλους σου, σε έκαναν παρέα λόγο της φιλίας μας.
Άκουγα τις συζητήσεις που έκαναν μεταξύ τους και ήξερα πως θέλουν να με πλησιάσουν για να γίνουν φίλοι μου. Άλλα κανένας δεν έπαιρνε την πρωτοβουλία να το κάνει αυτό και ετσι διαιωνίζονταν μια κατάσταση που ενώ στην αρχή με διασκέδαζε στο τέλος δεν σου κρύβω πως με είχε κουράσει...
Πριν έρθεις εσύ στο δάσος μας δεν με πλησίαζε κανένας...όλοι κρατούσαν μια απόσταση από μένα. Ακόμα και όταν ήθελαν να μάθουν κάποια πράγματα, δεν ερχόντουσαν για να με ρωτήσουν. Ετσι περνούσε ο καιρός και τα πλάσματα του δάσους έμεναν μακριά μου από συνήθεια και φόβο. Ποτέ δεν ένοιωσα μοναξιά ξέρεις...όπως πολύ σωστά είπε μια ψυχή .... η μοναξιά ειναι κατάρα η μοναχικότιτα είναι ευλογία ...και εγώ νιώθω ευλογημένη karaflokotsifa μου!!! Άλλα πέρασε για μένα ο καιρός της μοναχικότιτάς μου και ήρθε αυτός της συντροφικότητας
-Και γιατί δεν έπαιρνες εσύ την πρωτοβουλία να διακόψεις αυτή την ανούσια παράδοση (ρώτησε ο karaflokotsifas με απορία την κουκουβάγια)
-Γιατί για να σπάσει αυτή η ανούσια όπως είπες παράδοση, έπρεπε κάποιος άλλος να πλησιάσει εμένα και ετσι περίμενα να έρθεις εσύ karaflokotsifa.
-Με περίμενες???
Το γνώριζες λοιπόν ότι θα έρθω ε?...... Ξέρεις ήμουνα σίγουρος γι αυτό!!!
Τίποτα δεν ειναι τυχαίο στην ζωή...πολλές φορές συναντάμε πλάσματα που νοιώθουμε από την πρώτη στιγμη σαν να τα γνωρίζουμε χίλια χρόνια!!!
Και άλλες φορές με κάποια άλλα πλάσματα, δεν μπορούμε να νιώσουμε ετσι, έστω και αν ζούμε μια ζωή μαζί!!!
-Δεν ένοιωσα ούτε μια στιγμή την απουσία σου karaflokotsifa ξέρεις...μπορεί να έφυγες εσύ άλλα ήρθαν όλοι οι φίλοι και οι γνωστοί και μου έκαναν συντροφιά όταν έφυγες. Κάποιοι από αυτούς έφεραν και κάποιους δικούς τους φίλους που δεν ειχαν ξανάρθει στο δάσος μας.
Πλάσματα από παντού...ήρθε η Γλαρένια...τι πλάσμα φίλε μου...Πρώτη φορά κάθισε τόση ώρα εδώ...στο δέντρο σου. Τόσο μακρυά από την αγαπημένη της θάλασσα. Και ποιος δεν πέρασε από το δέντρο σου φίλε μου...η πασχαλίτσα,
η πεταλουδίτσα,το σκυλάκι,το τιγράκι, ο πανόπτης, που κάτι γνώριζε παραπάνω από μας και μας έλεγε να μην ανησυχούμε, άλλα δεν μας έλεγε τι ξέρει.
Πέρασε η....(!!!)
-Εεεε!!! σταμάτα επιτέλους !!! (διέκοψε την κουκουβάγια το δυοσμαράκι ) Ξέρει πολύ καλά ο karaflokotsifas ποιοι περάσαν εκείνες τις μέρες...ακόμη οι μυρουδιές τους δεν έσβησαν από το δεντρί του.
Όλοι όσοι περάσαν κάτι του άφησαν για να βρει όταν γυρίσει.
- Αρκετές φορές τα ακούσαμε από τον karaflokotsifa δεν θα αντέξω άλλη μια!!!
(συμπλήρωσε η τσουκνίδα)
-Δεν θα αντέξω άλλη μια (είπε κι ο παπαγάλος κοροϊδεύοντας την τσουκνίδα που τον αγριοκοίταζε)
-Σιγά...σιγά ρε παιδιά!!! Εντάξει...απλά παρασύρθηκα από την κουβέντα μας...δεν λέω τίποτα άλλο!!!
-Δεν θέλαμε να σε αποπάρουμε (είπε στην κουκουβάγια το Δυοσμαράκι) απλά ο karaflokotsifas μας έχει πει τουλάχιστον εκατό φορές ποιοι πέρασαν από δω και όπως καταλαβαίνεις...
-Δεν παρεξηγήθηκα...δεν λέω λοιπόν τιποτα άλλο επί του θέματος μιας και γίνομαι κουραστική!!!! (είπε η κουκουβάγια)
-Θα σε παρακαλέσω καλή μου κουκουβάγια (είπε ο karaflokotsifas)να μου πεις για τον ποντικό που ήρθε όταν έλειπα.
-Για τον ποντικό ?
-Ναι για τον ποντικό!!!
-Δεν σου είπα τιποτα γι αυτόν...γιατί το χειρίστηκα εγώ karaflokotsifa!!! Μην φοβάσαι τον τρόμαξα για τα καλά...του έκοψα αίμα!!!!
Αν και δεν το βάζει εύκολα κάτω!!!
Ήρθε ξανά και ξανά!!! Άλλα αν ξανάρθει θα τον κάνω εγώ να δει την τσουκνίδα.... σαν λεμόνι!!!
(είπε η κουκουβάγια καθώς ξεκαρδιζόταν από τα γέλια)
-Μα...αυτό ήθελα να σου πω!!! (είπε με απόγνωση ο karaflokotsifas) Τι σου έκανε ο πόντικας και τον κυνήγησες?
-Βρήκε την ευκαιρία τώρα που έφυγες και έρχονταν συνέχεια και κάθονταν στην φωλιά σου!!!
Ποιος ξέρει τι έκανε μόνος του εκεί ο μασκαράς!!! Όσο μπόι του λείπει τόσο θράσος έχει το τρωκτικό!!! Που να ακούσεις τι λέει το βρωμόστομά του!!!
-Μα είναι φίλος μου ο πόντικας!!!!!!!

(είπε ο karaflokotsifas) Ξέχασες λοιπόν ότι σου το είπα πριν φύγω?
-Ωωωωω!!! Συγνώμη karaflokotsifa...πάνω στην αναμπουμπούλα το ξέχασα....βρε τον κακομοίρη τι έπαθε!!!! Όσο θυμάμαι όμως τι έγινε....δεν μπορώ να κρατηθώ από τα γέλια ....χαχαχαχαχαχαχα .... συγνώμη karaflokotsifa μου με καταλαβαίνεις ...ετσι?
-Σε καταλαβαίνω...άλλα νομίζω ότι συγνώμη πρέπει να ζητήσεις από τον πόντικα, όχι από μένα!!! (είπε στην κουκουβάγια ο κότσυφας)
-Και βέβαια θα ζητήσω...αν ξανάρθει...χαχαχαχαχαχαχααααα
-Μην γελάς σε παρακαλώ...και βέβαια θα ξανάρθει. Έχει ξανάρθει από τότε που γύρισα πολλές φορές!
Ποιος νομίζεις πως μου είπε ότι τον κυνήγησες?
-Βρε τον μασκαρά!!!!
-Πως είπες? (ρώτησε ο κότσυφας την κουκουβάγια)
-Καλά καλά...πλάκα κάνω!!!! (είπε με σοβαρή φωνή η κουκουβάγια)

-Ε....τότε....τσίου!!!!

Ήταν μια δοκιμασία....

....από αυτές που δεν μπορείς να τις αποφύγεις για πολύ καιρό...και που όσο τις αποφεύγεις, μεγαλώνει και ο βαθμός δυσκολίας τους, σε ότι αφορά τον χειρισμό τους.
Είναι φορές που αφήνουμε κάποια προβλήματα χωρίς να τους δίνουμε μια λύση.......τα κλειδώνουμε μέσα μας και τα αφήνουμε εκεί, λες και θα λυθούν ή θα ξεχαστούν και θα σβήσουν με κάποιο μαγικό τρόπο από μόνα τους.
Κάποια από αυτά δεν είναι τόσο σημαντικά και δεν έχουν άμεση επίδραση στην καθημερινότητα μας. Έτσι μας δίνεται η εντύπωση πως μπορούμε να τα αφήνουμε εκεί χωρίς πρόβλημα, μεταθέτοντας σε μελλοντικό χρόνο την επίλυσή τους.
Στην πορεία όταν προκύψουν κάποια άλλα παρόμοια προβλήματα, τα προσθέτουμε με τα προηγούμενα με σκοπό να τα λύσουμε όλα μαζί κάποια στιγμή.
Φυσικά κάποιες φορές στην ζωή τα προβλήματα έρχονται όλα μαζί...μικρά και μεγάλα!!!
Τότε δίνουμε προτεραιότητα στα μεγαλύτερα και αφήνουμε τα μικροτέρα για αργότερα, όταν θα έχουν ηρεμήσει λίγο τα πράγματα.
Έτσι κάποια στιγμή αυτά τα μικροπροβλήματα γίνονται ένα τεράστιο πρόβλημα. Μια θάλασσα φουρτουνιασμένη με πολλά κύματα που μπορεί να μας πνίξει!!!
Βέβαια υπάρχουν πολλές δικαιολογίες, για τους λόγους που μας οδηγούν να ενεργούμε κατά αυτό τον τρόπο. Όποιος και αν είναι ο λόγος όμως το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο.
Έτσι και γω.....βρέθηκα σε μια βάρκα, μέσα σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα, που με το κάθε της κύμα προσπαθούσε να με αναποδογυρίσει.
Το αστείο είναι πως δεν με ένοιαζε ότι κινδύνευα να πνιγώ...αλλά ότι θα με κατάπινε μια φουρτούνα που εγώ δημιούργησα....βάζοντας κάθε φορά που είχα πρόβλημα, έναν βράχο στην κορυφή του βουνού, δίπλα στην θάλασσα.
Όταν μαζεύτηκαν πολλοί βράχοι, άρχισαν να πέφτουν με φόρα στην θάλασσα, σηκώνοντας τεράστια κύματα που η μικρή μου βάρκα, δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει εύκολα.
Το αστείο είναι πως δεν φοβόμουν, άλλα ντρεπόμουν......ντρεπόμουν ότι στην πραγματικότητα θα πνιγώ σε μια γούλια νερό......
-Τα προβλήματα είναι από τα πολύτιμα δώρα της ζωής μας karaflokotsifa (είπε η κουκουβάγια στον κότσυφα που έδειχνε σαν να έχει περάσει ένας αιώνας από πάνω του)
Τα πλάσματα που δεν έχουν προβλήματα, ζουν μια ζωή μονότονη και βαρετή.
Αν θέλεις να ακμάζεις....αν θέλεις να προοδεύεις στην ζωή, δημιούργησε προβλήματα και δώσε τους μια λύση. Μετά ξανάκανε το ίδιο. Δημιούργησε προβλήματα και πάρε τα δώρα τους!!!
Αυτή την συμβουλή μου έδωσε η "Άλλη"....η κουκουβάγια που έρχεται κάθε χίλια χρόνια!!!
-Θέλεις να πεις ότι αυτό που έκανα ήταν σωστό δηλαδή??? (ρώτησε ο karaflokotsifas φανερά έκπληκτος άλλα και εκνευρισμένος, από αυτά που άκουσε να του λέει η κουκουβάγια)
-Μην αρπάζεσαι karaflokotsifa...(του είπε η κουκουβάγια χαμογελώντας)...εγώ σου είπα πως τα προβλήματα, είναι δώρα όταν τους δίνουμε λύση. Εσύ έκανες το λάθος να το αγνοήσεις αυτό, αφήνοντας τα προβλήματα άλυτα για πολύ καιρό.
Έτσι μεγάλωνες τον βαθμό δυσκολίας για την επίλυσή τους από την μια πλευρά και έχανες τα δώρα τους από την αλλη.!!!Ωστόσο το δώρο που πήρες από αυτά δεν ήταν και μικρό.
Έτσι δεν είναι?
-Έτσι όπως το θέτεις τώρα δεν έχεις και άδικο... (είπε ο karaflokotsifas καθώς συνειδητοποίησε αυτά που του είπε η κουκουβάγια).... το σωστό είναι να αντιμετωπίζουμε την ζωή όπως μας έρχεται και να δίνουμε λύση στο κάθε πρόβλημα, όσο ασήμαντο και να φαίνεται αυτό, στην ώρα του. Τότε θα έχουμε πάρει και το δώρο που χει να μας δώσει το κάθε πρόβλημα...σωστά?
-Σωστά!!! (είπε η κουκουβάγια)
-Από την άλλη όσο ωραίο κι αν είναι να καθόμαστε και να απολαμβάνουμε την ζωή τραγουδώντας και πετώντας εδώ κι εκεί, πρέπει να δημιουργούμε διάφορες δραστηριότητες ωφέλιμες, έστω κι αν αυτές έχουν κάποια δυσκολία για να επιτευχθούν. Τότε μπορούμε να πάρουμε τα δώρα από τα προβλήματα που δημιουργούμε...σωστά?
-Πολύ σωστά!!! (ξαναείπε η κουκουβάγια)
-Και δεν νομίζεις ότι με την απουσία μου τόσες μέρες, έχω γίνει αίτια να παραμελήσουμε κάποια θέματα που αφορούν όλους τους φίλους μας στο δάσος?
-Έτσι φαίνεται (είπε η κουκουβάγια γελώντας)
-Ωστόσο....αν σου ζητούσα να αρχίσουμε από αύριο, γιατί έχω όρεξη για παιχνίδι σήμερα τι θα έλεγες?
-Θα έλεγα ότι ειν....
-Αν σου έλεγα πως αυτό που θέλω πιο πολύ τώρα είναι να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί και να παίξουμε μέχρι τελικής πτώσης....θα ήταν πολύ τραβηγμένο? (ρώτησε ο κότσυφας διακόπτοντας την κουκουβάγια)
-Αν με άφηνες....θα σου έλεγα ότι είναι πολύ καλή ιδέα karaflokotsifa. Δεν έχεις παρά να κάνεις μια βόλτα στο δάσος για να τους βρεις όλους.
Ξέρεις...όλοι οι φίλοι μας με ρωτούσαν με ενδιαφέρον, γιατί έφυγες ... που πήγες...ξέρεις!!!
Νομίζω ότι θα χαρούν να σε δουν ξανά. Οπότε...φύγε τι κάθεσαι?

-Ε...τότε....τσίου!!!!!!!!!!

Μια συγνώμη...

-Όλα είναι καλά....πρέπει να φύγω όμως για λίγες μέρες...βλέπεις είναι κάτι που δεν μπορώ και δεν θέλω να αποφύγω!!!
(είπε ο karaflokotsyfas στην κουκουβάγια,άλλα η φωνή του ήταν λυπημένη)
-Το έχεις πει στα παιδιά karaflokotsifa οτι θα λείψεις για λίγες μέρες?
(ρώτησε η κουκουβάγια)
-Όχι...βλέπεις όλοι έχουν πάει στον καταρράχτη για να ακούσουν το κελάηδισμα του παπαγάλου και δεν θέλω να τους στεναχωρήσω...άσε που δεν προλαβαίνω!!!
Κάποιοι είναι σκορπισμένοι στο δάσος και θα μου έπαιρνε αρκετό καιρό για να τους βρω όλους!!!
Γι αυτό σε παρακαλώ πες τους εσύ...πες τους ότι είναι ζήτημά ζωής και θανάτου...άλλα είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρω...θα τα καταφέρουμε δηλαδή!!!
-Εντάξει karaflokotsifa...είμαι σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά και ότι σε δυο τρεις μέρες θα είσαι πάλι εδώ κοντά μας ... στο τρελο-δάσος μας!!!
Εξάλλου πρέπει να δούμε και τα αποτελέσματα των ερωτήσεων όλοι μαζί γι αυτό βάλε τα δυνατά σου για να γυρίσεις όσο πιο γρήγορα μπορείς ... εντάξει?
(ρώτησε η κουκουβάγια σαν να ήθελε να βάλει τον karaflokotsifa να υποσχεθεί ότι δεν θα αργήσει)
-Να είσαι σίγουρη ότι αν είναι δυνατόν , ακόμα και αύριο θα είμαι εδώ!!!!
-Ωραία...αυτό μου φτάνει karaflokotsifa!!!
Τι θέλεις να πω στα παιδιά?
-Πες τους όλα αυτά...ζήτα τους συγνώμη που δεν επικοινώνησα μαζί τους όπως κάνω μέχρι τώρα προσωπικά....ότι τους αγαπώ όλους...και ότι έστω και αν δεν είναι πολύς ο καιρός που δεν θα είμαι μαζί σας...θα μου λείψετε πολύ όλοι σας!!!
-Εντάξει karaflokotsifa(είπε η κουκουβάγια)μείνε ήσυχος και μην ανησυχείς για μας...εντάξει?

-Ε.....τότε......τσίου!!!

Θα απαντήσω ...

.... στο ερωτηματολόγιο της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Αθήνας,
μιας και έγινε πρόσκληση από
την daria pavlovna να ανταποκριθώ χωρίς φόβο και πάθος
και δεν μπορώ να αρνηθώ ενταξει?
Ωραίαααα!!!

Ακούω λοιπόν τις ερωτήσεις!!!!

1)-Γιατί κλαις?
-Για να ξεπλένω τα μάτια μου από τις σκόνες.

2)-Γιατί δεν κλαις?
-Για να μην σε παρασύρω σε λυγμούς.

3)-Που είναι ο βάλτος?
-Στη ζούγκλα

4)-Ποιός και που είναι ο δεσμοφύλακας?
-Το σώμα μου...αυτό που φυλακίζει την ψυχή μου.

5)-Που συναντάς μια εντελώς δική σου άβυσσο?
-Στον ουρανό.

6)-Περιφρονείς κάτι?
-(Πολλα ... και τίποτα.) Την αχαριστία.

7)-Θα ερωτευόσουν για πάντα?

-Θα το ήθελα πολύ

8)-Γιατί πουλιούνται τα "έργα τέχνης"?
-Γιατί όλα έχουν την τιμή τους।

9)-Μήπως να αφαιρεθούν τα εισαγωγικά στην παραπάνω ερώτηση?
-Χωρίς δισταγμό.

10)-Do you remember revolution? –
-Θυμάμαι πολλές.(χαχαχα)

11)-Θα ανέβαινες σ'ένα βουνό, αν το επέβαλε το ωροσκόπιο σου?
-Με τιποτα.Θα πήγαινα στην θάλασσα για σπάσιμο.

12)-Θα σκότωνες τον παππού σου, αν το τζάμι δεν έσπαγε απ΄τον πάγο?
-Κάτω τα χέρια από τον παππού.

13)-Θα μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου,αν η ζωή σου έστηνε καρτέρι?
-Όχι,θέλω να βλέπω.

14)-Θα κυλούσε η πέτρα του θανάτου το πρωί, εάν δεν κινδυνεύατε να
τιμωρηθείτε από το νόμο?
-Όχι...δεν ειναι λύση αυτή.

15)-.........
-Οπωσδήποτε!!!

16)-Θα εξετάζατε το ενδεχόμενο να διανύσετε μετά τα μεσάνυχτα απ'την
αρχή μέχρι το τέλος την οδό Αχαρνών,αν γνωρίζατε οτι ποτέ δεν θα
σας συλλάβουν?
-Όχι...δεν έχει πλάκα.

17)-Θα σκότωνες τον Μπους,αν σου χάριζαν 10 λαχταριστά εκλέρ?
-Θα τον άφηνα να ζήσει,αυτή ειναι η καλύτερη τιμωρία για τονΜπους.

18)-Θα μου έδειχνες τα σαπισμένα σου δόντια,αν έβλεπες μέσα τους τα
αστέρια?
-Πρέπει να ήταν δυνατό το τσιγαριλίκι ε???

19)-Θα έπεφτες στο πηγάδι αν ήσουν θλιμμένος?
-Όχι...άλλα θα έπινα νερό από αυτό ευχαρίστως.


-Ωραία...
-Και τι έγινε τώρα? Τι συμπεράσματα βγαίνουν για μένα βάση των απαντήσεών μου?
(ρώτησε ο karaflokotsifas την κουκουβάγια απορημένος)
-Πολλα συμπεράσματα φίλε μου!!! Άλλα πρέπει να περιμένεις λίγο για να αξιολογήσω
κατάλληλα τις απαντήσεις που μου έδωσες.
-Θα πάρει καιρό αυτή η αξιολόγηση?
-Δυο,τρεις, μέρες?
-Εμένα ρωτάς?
-Δεν σε ρωτάω!!! Σου είπα!Δυο τρεις μέρες!!!
-Και αυτές τις ερωτήσεις...γιατί τις έκανες μόνο σε μένα?
-Δεν είναι μόνο σε σένα karaflokotsifa....θα ρωτήσω και την
πεταλουδίτσα μας την Lucia την ΚΟΥΡΟΥΝΑ που εξαφανίστηκε
εδώ και καιρό και το tzonakopouli όταν τους βρω.
A!!! Παραλίγο να το ξεχάσω...θα ρωτήσω και την Sally Finkenstein
Κάτι μου λέει πως πρέπει να απαντήσει και αυτή....



-Α! ... καλά, καλά ..... ε! τότε.τσίου!!!!!